سرنا سازی ایرانی است و از دسته سازهای بادی است.این ساز متشکل از یک لوله ی مخروطی شکل، که در انتهای بالایی آن "قمیش" قرار می گیرد. سرنا از دسته سازهای "دو زبانه" است و به این ترتیب "قمیش" آن از دو تیغه ی متکی به هم تشکیل شده و انتهای آن دو، حلقه ای مسطح محصور شده است. در روی لوله تعداد 6 تا 7 سوراخ تعبیه شده و نوازنده با گذاشتن و برداشتن انگشتهای هر دو دست، اصوات حاصله را زیر و بم می کند. طول ساز کاملا ثابت نبوده و از 30 تا 45 سانتیمتر (معمولا) و در بعضی نقاط حتی تا 60 سانتیمتر، ساخته شده است. وسعت صدا نیز در این ساز کاملا ثابت نیست و واضح است که سرناهای بزرگتر میدان صدایی بم تر از سرناهای کوچک دارند. سرنا سازی نه تنها محلی، بلکه بسیار قدیمی است. در اشعار شعرای ایران به کرات نام "سرنا" یا "سورنا" یا "سورنای" آمده است. در نواحی بختیاری و دزفول سرنای کوچک معمول است. سرنای محلی معمولا با دهل نواخته می شود. برای آشنایی بیشتر با این ساز به قطعه ی تکنوازی این ساز گوش فرا دهید.