تنبور سازی ایرانی است و از دسته سازهای مضرابی است.تنبور دارای شکمی گلابی شکل و دسته ای دراز است که بر روی آن از 10 تا 15 پرده بسته می شود و رویه جلویی شکم آن چوبی است. دسته این ساز مانند سه تار به سر ساز متصل است. بر روی سطوح جلویی و جانبی آن هر یک دو گوشی کار گذارده شده که سیمها به دور آنها پیچیده می شوند. سیمهای تنبور چهار عدد و معمولا به فاصله های مختلف کوک می شده است. این ساز معمولا بدون مضراب و با انگشت نواخته می شود. چنانچه در تاریخ موسیقی ایران نوشته شده در قدیم سازی به نام تنبور وجود داشته و از آن انواع مختلفی ذکر کرده اند. مثلا گفته شده که فارابی تئوری دان مشهور موسیقی ایران، تنبور بغدادی و تنبور خراسان را دستان بندی کرده است. برای آشنایی بیشتر با این ساز به قطعه ی تکنوازی این ساز گوش فرا دهید.