سازی است که مانند سنتور توسط ضربه ی بر روی سیم به صدا در می آید. پیانو جعبه ی بسیار بزرگی است که به دو شکل مختلف ساخته شده است یکی آنکه در فارسی به نام "پیانو رویال" مصطلح شده، که عبارت است از جعبه ی بزرگ سه ضلعی، بر روی سه پایه ی قطور و سیمها به طور افقی در داخل جعبه کشیده شده اند و چکشها از زیر به سیم ها برخورد می کنند و دیگری (پینانینو) که جعبه ی آن کوچکتر و قائم است و سیمها عمودی و از پایین به بالا قرار گرفته اند، در این یک، چکش ها از جلو به سیمها ضربه می زنند. برای هر صوت پیانو یک چکش، یک شستی و یک دستگاه وصل کننده ی آنها و (مانند سنتور) سه سیم در ناحیه ی زیر، دو سیم در ناحیه ی بم و یک سیم کلفت در ناحیه ی خیلی بم برای هر صوت تعبیه شده است. در ضلع جلوی نوازنده ردیف شستی ها قرار دارد. هر شستی به یاری مکانیسم مخصوصی در داخل پیانو به چکش متصل است که با کوبیدن روی شستی، چکش نیز به سوی سیم مربوط پرتاب شده، به آن برخورد کرده آنرا به ارتعاش وا می دارد و خود کمی به عقب بر می گردد تا مانع ادامه ی ارتعاش سیم نشود. به مجرد آنکه انگشت نوازنده از روی شستی برداشته شود نمد خفه کن به سیم ها می چسبد و سیم مرتعش را از ارتعاش باز می دارد. جلوی پاهای نوازنده دو یا سه پدال تعبیه شده پدال سمت راست مانع کار دستگاه خفه کن می شود. در نتیجه سیم مربوطه، حتی پس از برداشتن انگشت از روی شستی به ارتعاش ادامه می دهد تا به تدریج خود به خود از ارتعاش باز ماند. پدال سمت چپ سبب می شود که نواری از نمد بین سیم و چکش قرار گرفته و ضربه ی چکش بر روی سیم، صوتی خفه و کم صدا ایجاد کند. در پیانوهای سه پداله، پدال وسط نیز مجموعا چکش ها را جلوتر می برد تا ضربه با قدرت کمتری به سیمها برخورد کند یا آنکه مجموعه چکشها را کمی به راست می راند تا چکش کوبنده فقط به یکی از سیمهای سه گانه ی همکوک برخورد کند. این عمل موجب ظریف شدن و کم صدایی صوت حاصل می گردد. وسعت صدای پیانو عبارتست از هفت اکتاو یا کمی بیشتر. به علت وسعت صدای پیانو نت نویسی آن بر روی دو حامل صورت می گیرد، که معمولا حامل زیرین (حامل بم یا کلید "فا") برای اجرا با دست چپ و حامل بالایی (حامل زیر با کلید "سل") برای اجرا با دست راست اختصاص یافته است. برا یآشنایسی بیشتر با این ساز به قطعه ای از این ساز گوش فرا دهید.