دوتار سازی ایرانی است و از دسته سازهای مضرابی است.دوتار دارای شکمی گلابی شکل و دسته ای نسبتا دراز است. تعداد 17 تا 20 دستان بر دسته ی آن بسته می شود، برخی از دوتار های محلی در نواحی مختلف جنوب فاقد دستان است. سطح روی شکم چوبی است. تعداد سیم های آن چنانکه از نام ساز بر می آید، دو تا است که به فاصله ی مختلف کوک می شوند. طول دسته حدود 60 و مجموعا تمام ساز حدود یک متر است. وسعت صدای ساز از نت "دو" تا "سل" با تمام فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی است. دو تار غالبا با انگشت ـ یعنی بدون مضراب ـ نواخته می شود. این ساز جنبه ای بیشتر محلی دارد و در نواحی جنوب کشور ما بسیار متداول است. برای آشنایی بیشتر به قطعه ی تکنوازی این ساز گوش فرا دهید.