عود سازی ایرانی است و از دسته سازهای مضرابی است.شکل ظاهری: شکم این ساز بسیار بزرگ و گلابی شکل و دسته ی آن بسیار کوتاه است. به طوریکه قسمت اعظم طول سیم ها در امتداد شکم قرار گرفته است. سطح رویه ی شکم از جنس چوب است که بر آن پنجره هایی مشبک ایجاد شده است. عود فاقد "دستان" و خرک ساز کوتاه و تا اندازه ای کشیده است. عود دارای ده سیم یا پنج سیم جفتی است. سیم های جفت با هم، همصدا کوک می شوند و بدیهی است که هر یک از سیم های دهگانه، یک گوشی مخصوص به خود دارد؛ گوشیها در دو طرف جعبه ی گوشی (سر ساز) قرار گرفته اند. عود بم ترین ساز بین سازهای زهی است. مضراب عود از پر مرغ (پر طاووس) تهیه شده است و گاه نیز نوازنده با مضراب دیگری ساز را می نوازد. صدای عود کمی خفه، نرم و غم انگیز ولی نسبتا قوی است. این ساز نقش تکنواز و همنواز هر دو را به خوبی می تواند ایفا کند. عود چنانکه گفته شده از دیرباز سازی قدیمی به نام "بربط" است. از سوی دیگر ممکن است با نام عربی خود (العود) به اروپا راه یافته و در آنجا نام "لوت" گرفته است. برای آشنایی بیشتر با این ساز به قطعه ی تکنوازی این ساز گوش فرا دهید.