سنتور سازی ایرانی است و از دسته سازهای مضرابی است.شکل ظاهری: ساز از جعبه ای ذوزنقه ای شکل تشکیل شده که اضلاع آن عبارتند از: بلندترین ضلع، نزدیک به نوازنده، کوتاه ترین ضلع و موازی با ضلع قبلی و دور از نوازنده و دو ضلع جانبی با طول برابر، دو ضلع قبلی را به طور مورب قطع می کند. ارتفاع سطوح جانبی 8 تا 10 سانتیمتر است. جعبه سنتور مجوف است و تمام سطوح جعبه چوبی است. بر روی سطح فوقانی دو ردیف خرک چوبی قرار دارد، ردیف راست نزدیکتر به کناره ی راست ساز است و ردیف چپ کمی بیشتر با کناره ی چپ فاصله دارد (فاصله ی بین هر خرک ردیف چپ تا کناره ی چپ را "پشت خرک" می نامند). از روی هر خرک چهار رشته سیم همکوک عبور می کند، ولی هر سیم به گوشی معینی پیچیده می شود. گوشی ها در سطح جانبی راست، کار گذاشته شده اند. سیم های سنتور به دو دسته ی "سفید" (زیر) و "زرد" (بم) تقسیم می شوند. دسته ی سیمهای سفید بر روی خرک های ردیف چپ و سیم های زرد بر روی خرک های ردیف راست به تناوب قرار گرفته اند. طول قسمت جلوی خرک در سیم های سفید دو برابر طول آن در قسمت پشت خرک است و میتوان در پشت خرک نیز از سیم های سفید استفاده کرد (صدای آن به نسبت عکس طول، یک اکتاو نسبت به صدای قسمت جلوی خرک بالاتر است). همچنین هر سیم زرد یک اکتاو بم تر از سیم سفید بلافاصله بعد از آن صدا می دهد. وسعت صدای سنتور 9 خرک، کمی بیشتر از سه اکتاو است، اما این ساز فاقد تمام فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایران است و نوازنده مجبور است در اجرای دستگاه دیگر، کوک ساز را تغییر دهد ( یا در پاره ای موارد محل خرکها را جلو و عقب ببرد، که این عمل به نوبه ی خود نسبت طولی قسمت پشت و جلوی خرک را در سیمهای سفید به هم می زنددر نتیجه ایندو قسمت، نسبت به هم فاصله اکتاو را از دست می دهند). سنتوراساسا سازی است که قابلیت تکنوازی و همنوازی هردو را دارا می باشد. برای آشنایی بیشتر با این ساز به قطعه ی تکنوازی این ساز گوش فرا دهید.